Konkurs

Wydaje mi się, że jeśli podam pierwsze wersy to będzie już banalne do wygooglania Wink

Dodam więc dla ułatwienia, że przerobił ją Jan Brzechwa zamieniając na zgrabny i bardzo popularny wierszyk dla dzieci Smile

Nie wiem...

ene due rike fucke... itd?

Ech.. no dobra Razz

Entliczek-pentliczek......

Jan Kapistran

Egzakli

Zagadka rozwiązana, więc kilka słów o historii:

„Do współczesnych nam czasów przetrwała dziecięca wyliczanka:

Entliczek, pentliczek,

Czerwony stoliczek

Pana Jana Kapistrana,

Na kogo wypadnie,

Temu ręka odpadnie.

Dzieci powtarzające wyliczankę nie zdają sobie sprawy, że odnosi się ona do spraw sprzed ponad pięciu wieków. Jan z Capistrano, nazywany w Polsce Kapistranem – to postać historyczna, jeden z papieskich inkwizytorów. Współcześni cenili go jako „męża wielce zasłużonego, pełnego łaski Bożej”. Doktor obojga praw, które ukończył w Perugii, słynął jako znakomity kaznodzieja. Przypisuje mu się, że nawrócił tysiące husytów i heretyków.

Skąd zatem czerwony [!] stoliczek z dziecięcej wyliczanki? Otóż „pełen łaski Bożej” kaznodzieja nie gardził też środkami skuteczniejszej sugestii [wg innej informacji - stoły, za którymi zasiadali inkwizytorzy podczas procesów nakrywane były czerwonym suknem; Ka]. W 1453 r. zjawił się we Wrocławiu na zaproszenie biskupa Piotra Nowaka. Początkowo działał li tylko jako kaznodzieja. Po trzech miesiącach przeistoczył się w inkwizytora.

Powodu czy też pretekstu do powołania trybunału inkwizycyjnego dostarczyła profanacja hostii w jednym z kościołów, której dokonać miało kilkunastu tutejszych Żydów. Z dokonanych zapisów wynika, że grupkę Żydów zaintrygowała postawa katolików tłumnie oddających hołd monstrancji i chcieli sprawdzić, czy w opłatku wykonanym przez ludzi oraz pieczonym na ogniu rzeczywiście znajduje się Bóg. Przekupili jednego z miejscowych katolików, który za pieniądze wykradł im hostię z tabernakulum. Żydzi zostali złapani podczas profanowania hostii, którą w poszukiwaniu Boga przebili kilka razy nożem. Z kościelnej relacji wynika, że z podziurawionego opłatka popłynęła krew i poplamiła sukno, które stało się dowodem rzeczowym dokonanej profanacji.

Eksperyment z hostią przeprowadzało kilkunastu Żydów. Rachunek za ten czyn zapłacić miały w sumie tysiące.

2 maja 1453 roku pojmano wszystkich mieszkających we Wrocławiu członków gminy żydowskiej, a ich dobytek został przejęty przez radę miejską. 17 czerwca uwięziono Żydów w Świdnicy, w Jaworze i w Strzegomiu. 4 lipca w Legnicy spalono bliżej nie znaną liczbę wyznawców judaizmu, 13 sierpnia – siedem kobiet i nieokreśloną liczbę mężczyzn w Świdnicy.

Kilka dni później we Wrocławiu na placu Solnym, na którym od trzech miesięcy kazania wygłaszał Jan Kapistran, dokonano aktu wymierzenia kary za profanację hostii. W powołanym do tego celu wysokim trybunale zasiadł – jako główny inkwizytor – sam Jan Kapistran, ponadto biskup wrocławski Piotr oraz przedstawiciele rady miejskiej i wysłannicy królewscy. Obok, z polecenia inkwizytora, ustawiono cztery kanwie napełnione węglami. Następnie przyprowadzono czternastu Żydów obwinionych o bezpośredni udział w świętokradztwie. Zostali oni obnażeni, przywiązani każdy z osobna do deski, z twarzą odchyloną do tyłu. Wtedy inkwizytor kazał czterem oprawcom wyrwać im „ostrymi żelazami” ciało i wrzucać je kawałkami do kanwi na spalenie, „ i w ten sposób ciało z nich zostało wyrwane aż do ukazania się wszystkich kości”.

Dodatkowo z inicjatywy gorliwych rajców miejskich każdą z obdartych z ciała ofiar poćwiartowano na cztery części i każdą z nich „zwykłym obyczajem” rozwieszono na rozstajach dróg jako przestrogę.

Akty inkwizycji i sprawiedliwości zostały dokonane. Wtedy na plac Solny przyprowadzono pozostałych wrocławskich Żydów, którzy, zdaniem Pawła Kiersnowskiego, historyka opisującego to wydarzenie na podstawie zachowanych przekazów kościelnych, „w ogóle nic nie wiedzieli o popełnionym świętokradztwie”. Sprowadzono ich, bo pobożny brat Jan Kapistran postanowił dać im szansę nawrócenia. Polecił on ułożyć i podpalić ogromny stos, a obok ustawić chrzcielnicę, przy której ustawił plebana z czterema kapłanami gotowymi do chrzestnej posługi. I kazał Żydom wybierać”.

Dalej Jerzy S. Łątka cytuje kronikarza, świadka tej wstrząsającej historii: „Tylko dwudziestu młodzieńców, przerażonych grozą ognia zostało ochrzczonych, wszyscy inni, młodzi i starzy, poszli do ognia nieustraszeni, jakby ociemniali”.

Zachowane relacje nie są zgodne co do ilości tych, którzy odrzucili ofertę brata Jana. W jednych pojawia się liczba około 150, w innych – tylko około 40.

Jan Kapistran wydał dekret nakazujący także w innych miastach śląskich poddawanie Żydów próbie „ognia i wody”.

W 1690 roku Jan z Capistrano decyzją papieża Aleksandra VIII zaliczony został w poczet świętych. Dziś uchodzi za patrona prawników."