"Sztolnie" :: Przegląd tematu - Legnickie Pole

Legnickie Pole
małe miasteczko koło Legnicy

Klasztor benedyktynów – perełka barokowej architektury – skrywa w swoich murach wiele ciemnych kart historii. Wiele z nich jest z pewnością związanych z okresem III Rzeszy.
Już w 09 kwietnia 1934 w pomieszczeniach po Pruskim Korpusie Kadetów, gdzie uczył się m.in. Paul von Hindenburg - Feldmarszałek i Kanclerz Rzeszy rozpoczyna działalność ośrodek NPEA - Nationalpolitische Erziehungsanstalten (Napola) dla wybranej młodzieży niemieckiej. Ośrodek ten w lutym 1943 przeniesiony został do Austrii, a budynki przekazano GEMIE.
Z Legnickim Polem wiąże się też funkcjonowanie oflagu.
Obóz jeniecki Wahlstatt powstał pod koniec 1940r. (wg niektórych źródeł w lipcu 1940r.) po ataku Niemiec hitlerowskich na Francję. Przeznaczony był dla jeńców – oficerów armii francuskiej i belgijskiej. Podlegał dowództwu VIII. Okręgu Wehrmachtu we Wrocławiu i otrzymał na początku nr VIII F. Komendantem oflagu (wg H.Więcka i S.Senfta) został płk. Dorner, a siedzibą początkowo były zabudowania gospodarcze klasztoru benedyktynów w Legnickim Polu do czasu, postawienia baraków na polach obok obecnego cmentarza. Przebywało w nim stale około 750 oficerów francuskich i belgijskich, oraz ok. 140 ordynansów, z których część pracowała poza obozem.
Oflag został zlikwidowany na początku lipcu 1942r., jeńców przewieziono do Mährisch-Trübau i innych obozów , a numerację obozu (VIII F) przejął oflag Morawska Trebova – zlokalizowany na terenie Czech.
Działalność obozu w Legnickim Polu została wznowiona w kwietniu 1943r. Otrzymał on tym razem numer 64 i przebywało w nim 160 oficerów jugosłowiańskich oraz 79 radzieckich.
Zatrudnieni byli przy pracach budowlanych i remontowych na terenie klasztoru przy adaptacji pomieszczeń na potrzeby firmy GEMA (Gesellschaft für elektroakustische und mechanische Apparate z Berlina)
Obóz zlikwidowany został szybko, bo już w sierpniu 1943 r., a jeńcy przetransportowani zostali do oflagu 79 Querum (Brunszwik) na terenie Rzeszy i przebywali tam do zakończenia działań wojennych.

W maju 1943 roku najpierw urządzono w budynkach klasztornych dział badawczy „GEMA” a następnie po dwóch miesiącach (czerwiec 1943) uruchomiono produkcję doświadczalną w pomieszczeniach przyklasztornych. Pracował tu zespół badawczy w składzie: Dr Kober, Erbsloch. Moser, Brosch, Forster, Brinker. Kierownikiem zespołu był Dr Plendl.
Po wojnie klasztor był w rękach Armii Radzieckiej i służył jako baza remontowa sprzętu transportowego, następnie krótko obiektem władało Ludowe Wojsko Polskie.
Od 1957 r. znajduje się tu największy w Polsce Dom Pomocy Społecznej, który świadczy usługi bytowe, opiekuńcze, rewalidacyjne i edukacyjne osobom, wymagającym całodobowej opieki medycznej
Barki obozu zostały rozebrane w latach 1946 –1947 .
W Legnickim Polu w chwili obecnej znajdują się z czasów II WS dwa schrony przeciwlotnicze. Jeden za cmentarzem, drugi koło ośrodka wypoczynkowego.
Do niedawna stała jeszcze podstawa pod radar W-R ale została zniwelowana w związku z budową placu zabaw dla przedszkola.

Widok ogólny na Legnickie Pole

i satelitarny

Lokalizacja schronu przeciwlotniczego przy dawnym obozie

naziemna część schronu dwuwejściowego w układzie podwójne S

http://images47.fotosik.pl/528/e087165663866fe3med.jpg

Wejście 2

wyjście ewakuacyjne i wentylacja

wejście 1

przedwojenna podstacja transformatorowa na trasie do drugiego schronu

lokalizacja 2 schronu przeciwlotnicznejgo

drugi schron wejście 1 od strony drogi przy ośrodku wypoczynkowym

wejście 2

Pozdrawiam